ภาษานิยายเด็ดสุดโดน
โดย…ไม้เท้าเทวดา
ความรักของ “เหมันต์กับวัสสาน” เป็นนิรันดร์ ใน “ปลายฝนต้นเหมันต์”
จากที่ได้เปิดหน้าตานักเขียนให้นักอ่านได้รู้จักเจ้าของผลงานมาสเตอร์พีชเรื่อง “ปลายฝนต้นเหมันต์” ในนามปากกา “นางฟ้าจันทรา” กับเรื่องราวว้าววว สองภพสามชาติสายใยรักระหว่าง ‘เหมันต์กับวัสสาน’ ที่นักเขียนตั้งใจรังสรรค์อย่างพิถีพิถัน จนอ่านเจอภาษาละมุนที่ชอบส่วนตัวเลยนำมาใส่ภาษานิยายเด็ดสุดโดนที่ว่า
“อาเหมจะใจร้ายขังเรนไว้ในห้องเชียวเหรอครับ”
“ก็ถ้าเรนบังคับให้อาเลิกหวงเรนละก็ อาก็จำเป็นต้องทำ”
“ใจร้ายชะมัด”
“ใครกันแน่ที่ใจร้าย จะหนีไปนอนบ้านพ่อ” เหมันต์กดจูบลงบนไหล่ของวัสสาน วงแขนทั้งสองข้างก็รวบร่างบางไว้แน่น แบบที่วัสสานไม่มีทางจะลุกหนีไปนอนบ้านบิดาได้อย่างแน่นอน
“เรนไม่ไปก็ได้ แต่อาเหมทำผิดต้องโดนทำโทษ”
“อายอมทุกอย่างเลย ขออย่างเดียว อย่าพูดว่าจะไม่อยู่ด้วยกันอีก”
วัสสานรู้สึกถึงน้ำตาที่ซึมผ่านเสื้อเข้ามาตรงหัวไหล่
“อาเหม” วัสสานรีบหันขวับไปหาคนที่ซบใบหน้าอยู่ด้านหลัง จึงได้เห็นว่าเหมันต์กำลังร้องไห้
“อาทนไม่ได้” เหมันต์จับจ้องใบหน้าหวานของคนรักผ่านม่านน้ำตา
“อาเหม” วัสสานโผเข้ากอดเหมันต์ไว้แน่นอย่างปลอบโยน “เรนขอโทษครับ เรนไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้อาเหมเสียใจ เรนไม่ได้จะทิ้งอาเหมไปไหน เรนแค่ไม่ชอบใจที่อาเหมทำแบบนั้นต่อหน้าลูก”
“อาจะไม่ทำแบบนั้นอีก อาขอโทษ” เหมันต์เอ่ยออกมาเสียงเครือ สองแขนก็รัดร่างบางไว้แน่นจนตัวสั่น
“เรนก็ขอโทษ เรนจะไม่พูดแบบนั้นอีก” วัสสานน้ำตาคลอรู้สึกเสียใจที่ทำให้เหมันต์คิดมาก
“เราดีกันนะ/เราดีกันนะ” ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน พร้อมกับการยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกลี่ยข้างแก้มของกันและกัน
ความรักของ ‘เหมันต์กับวัสสาน’ ตรึงใจยากจะลืม
