แกะซีลหนังสือใหม่ : เจ้าบ่าวของเซ็คเม็ต , เพียงหนึ่งใจในใต้หล้า , เจ้าสาวของอานูบิส , ทำไมหนูไม่แต่งงาน , เมียลับราคีขม , เจ้าสาวในรอยชัง , พรางคิมหันต์ , บอสหินผากับเลขาตัวร้าย , เพลิงเสน่หา , สาวเหนือเนื้อละมุน , นางรอง (The Shadows) , ในรอยเหมันต์ ,

แกะซีลหนังสือใหม่

เจ้าบ่าวของเซ็คเม็ต นามปากกา ชญาน์พิมพ์

พิมพ์คำสำนักพิมพ์

  ชีวิตของ เจกิตาน์ สาวสังคมวัยยี่สิบห้าปีต้องพลิกผัน เมื่อพบกับหญิงสาว (?) คนหนึ่ง ณ งานแสดงมัมมี่ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ในฮ่องกง เธอไม่เคยรู้เลยว่าในจิตวิญญาณของตนเองมีบางสิ่งบางอย่างซ่อนเร้นอยู่ จนกระทั่งวินาทีที่ยืนอยู่หน้ารูปแกะสลักเทพีเซ็คเม็ตพร้อมหญิงสาวคนนั้น…หญิงสาวที่เธอมองเห็นอีกรูปลักษณ์หนึ่งของเจ้าหล่อนอย่างชัดเจนว่าเป็นชาย!

 ความแค้นยาวนานนับพันดีเริ่มบรรเลง ความโกลาหลเริ่มบังเกิด

 “ความเจ้าเล่ห์ของเจ้ามิอาจทำให้หลุดพ้นจากสัญญาดั้งเดิมเมื่อหลายพันปีก่อนได้หรอกนะ เพนทาวีเรผู้ชั่วช้า ครั้งนี้ละ ข้าจะจับเจ้าตอนจริงๆ โทษฐานทิ้งข้าให้รอมานานแสนนาน”

เพียงหนึ่งใจในใต้หล้า นามปากกา จิ่วซานหลิง

สำนักพิมพ์DBOOKS

 หนึ่งคำสาปกำหนดชะตา

     หรือเพราะลิขิตฟ้าจึงพบพาน…

  ใครเลยจะคิดว่าโชคชะตาสามารถเล่นตลกกับผู้คนได้ถึงเพียงนั้น วันดีคืนร้าย จอมมารผู้ยิ่งใหญ่กลับตื่นขึ้นมาพบว่าตนถูกผนึกไว้ในร่างเด็กสามขวบไร้วรยุทธ์ และสูญสิ้นอาคม! ทว่าเบื้องบนคล้ายยังไม่สาแก่ใจ ถึงได้ส่งเซียนน้อยสิบแปดมงกุฎมาคอยข่มเหงรังแกแทบไม่เว้นวัน ชื่อเสียงอันเกริกไกรของจอมมารพลันย่อยยับนับตั้งแต่ถูกคนผู้นั้นหยอกเย้าราวกับเป็นตุ๊กตา และทำได้เพียงกล้ำกลืนความคับแค้น รอคอยวันสะสาง…

  แต่สวรรค์ยังมีตา จอมมารบังเอิญไปล่วงรู้ความลับของเซียนน้อยเข้า ว่าแท้จริงแล้วเจ้าเด็กสมควรตายผู้นั้นเป็นสตรี!  ซ้ำร้ายยังมีตราคำสาป ‘เจ้าสาวจอมมาร’ ประทับหราที่กลางอก!

  เอาเถิด…นังหนู ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าอยู่ไม่สู้ตายนั้นเป็นเช่นไร

เจ้าสาวของอานูบิส นามปากกา ชญาน์พิมพ์

พิมพ์คำสำนักพิมพ์

  ความทรงจำสุดท้ายของลักษิกาคือ เธอวิ่งหัวซุกหัวซุนลึกเข้าไปในทะเลทราย แล้วได้พบกับใครบางคน

  ใครบางคน…ที่ทำให้เธอหวาดกลัวถึงขีดสุด

  ใครบางคน…ที่เรียกเธอว่า นูร์อัยนี …แสงสว่างแห่งดวงตาของข้า…

  ใครบางคน…ที่พร่ำกระซิบว่าเธอเป็นเจ้าสาวของเขา

  และจะไม่มีวันได้ก้าวเท้าออกจากวิหารอานูบิสไปจนตลอดชีวิต!

ทำไมหนูไม่แต่งงาน นามปากกา Xmaniac

รูปแบบอีบุ๊ก

  เรื่องราววุ่น ๆ ระหว่าง เฮียโต ผู้ร้ายกาจ ผู้เคยขโมยหัวใจ หนูเกี๊ยว ไปเมื่อหลายปีก่อนวันนี้เขากลับมา กลับมาเพื่อทวงเธอคืน แต่มันจะสายไปไหม ในเมื่อเธอมีคนของใจไปเสียแล้ว

  เฮียไม่ยอม เฮียไม่สน หนูเป็นของเฮีย ของเฮียคนเดียวเท่านั้น!

เมียลับราคีขม นามปากกา R-mustang

รูปแบบอีบุ๊ก

  เจตน์ ต้องทำอย่างไรเล่า เมื่ออยากจะเกลียดก็ทำไม่ลง อยากจะรักก็ทำไม่ได้ อยากจะร้ายก็ร้ายไม่สุด เพราะผู้หญิงคนนั้นคือน้องสาวของฆาตกรที่พรากคนสำคัญของเขาไป…แต่เจ้าหล่อนก็ขโมยหัวใจของเขาไปด้วยเช่นกัน

  “ได้! ถ้าอยากโง่ ผมก็ไม่ขัด และคุณควรรู้ไว้ว่าคุณจะเสียตัว แต่หัวใจผมไม่เอา

  “ขอบคุณที่เตือนสตินุ่ม ว่านุ่มเป็นได้แค่สัตว์เลี้ยงในสายตาคุณเจตน์”

เจ้าสาวในรอยชัง นามปากกา R-mustang

รูปแบบอีบุ๊ก

  “พรุ่งนี้แล้วสินะที่ฉันจะหลุดพันธะนี้”

  เจ้าของเสียงอย่าง ภาธร ก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างกายคนที่พูดด้วย ซึ่งนั่นก็คือ ปวริศา ภรรยาที่ได้มาด้วยความไม่เต็มใจ

  หญิงสาวเม้มปากแน่น พร้อมกับต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ หล่อนรู้ถึงสิ่งที่ภาธรกำลังจะบอกดี ในเมื่อวันพรุ่งนี้คือ วันที่เขาและเธอจะหย่าขาดจากกัน

  ปวริศาเหลือบมองใบหน้าของคนพูด ก่อนก้อนสะอื้นจะวิ่งมาจุกอยู่ที่คอ เพราะทั้งน้ำเสียงและแววตาของภาธร มันสื่อได้ว่าเขาดีใจที่ได้เปลี่ยนสถานะเป็นวิวาห์ร้าง ไม่ได้มีความลังเลอยู่เลยสักนิด

  หญิงสาวยกยิ้มอย่างชอกช้ำ และเจ็บไม่ต่างจากมีฝูงมดมารุมกัดกิน ก่อนจะตอบเสียงสั่น

  “ค่ะ”

  “ยังอยากจะทำหน้าที่เมียอีกไหม ฉันจะได้ทนทำให้คืนนี้” พูดจบก็มีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏที่มุมปาก พร้อมกับสายตาเบนไปที่เตียง

  (ขอขอบคุณนักเขียน R-mustang ที่ให้อีบุ๊ก 3 รางวัลแก่นักอ่าน เพียงเขียนไปรษณียบัตรส่งมาที่ คอลัมน์

แกะซีลหนังสือใหม่

32/15 ซ.ลาดพร้าว 23 แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900

พร้อมเขียนอีเมล์ เพื่อรับกิ๊ฟโค้ตนิยาย ที่จะจัดส่งให้ทางอีเมล์ โดยวงเล็บว่ารับรางวัลนิยายของนามปากกา R-mustang ในคอลัมน์แกะซีลหนังสือใหม่)

พรางคิมหันต์ นามปากกา ชญาน์พิมพ์

พิมพ์คำสำนักพิมพ์

  ราวินทรา อยากไปเยือนประเทศอียิปต์สักครั้งหนึ่งในชีวิต แต่เมื่อความหวังเป็นจริงกลับเกิดเรื่องวุ่นวายที่ไม่คาดฝัน ขณะเดินชอปปิงที่ตลาดยังไม่หนำใจก็มีเหตุยิงกันทำเอาผู้คนอลหม่าน จนไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่ช่วยเหลือเธอไว้หย่อนของชิ้นหนึ่งลงในถุงชอปปิงของเธอ  

  แอรอน วินสตัน ชายหนุ่มผู้ดูดิบเถื่อนหยาบคายคือนักล่าสมบัติชื่อกระฉ่อนในโลกมืด เขาได้ ‘อาร์สิโนเอ’ ที่ตามหาอย่างเอาเป็นเอาตายมาอยู่ในมือ ทว่า…คนกลุ่มอื่นก็พร้อมทุ่มกำลังแย่งชิงโบราณวัตถุชิ้นนั้นไปจากเขาเช่นกัน ทางเดียวที่จะซ่อนให้พ้นหูพ้นตาพวกนั้นได้ก็คือ ซ่อนไว้กับคนที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา แต่ ‘แม่เรเวน’ กลับซื่อบื้อ นำมันไปล่อกล้องวงจรปิดในพิพิธภัณฑ์เสียนี่ จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการถูกไล่ล่า จนต้องหลบหนีหัวซุกหัวซุนกันในภายหลัง การมาเหยียบแผ่นดินไอยคุปต์ในเวลานี้ ราวิทราชักไม่มั่นใจแล้วว่าคิดถูกหรือคิดผิด ไม่รู้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็น ‘กำไรชีวิต’ หรือ ‘คราวซวย’ ของเธอกันแน่…

บอสหินผากับเลขาตัวร้าย นามปากกา Xmaniac

รูปแบบอีบุ๊ก

  ธิเบต…เจ้านายผู้เย็นชาราวแท่งหินผา ต้องมาปะทะกับเลขาคนใหม่ที่ถูกตราหน้าว่าร้ายลึก ถูกกระทำกัดจิกเหน็บแหนม หนำซ้ำโดนผู้เป็นเจ้านายไล่ออกทุกวัน

  แต่เธอก็ยังทานทนมั่นหน้า เรียกเธอว่า รันดา…ผู้ฆ่าไม่ตาย!

เพลิงเสน่หา นามปากกา พลอยแก้ว

รูปแบบทำมือ-อีบุ๊ก

  เมื่อชายวัยสี่สิบสี่ ต้องอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันกับหญิงสาวรุ่นหลานด้วยเงื่อนไข ที่เขายัดเยียดให้เธออย่างจำยอม เพราะความผิดพลาดจากงานที่เธอก่อ จนไม่สามารถชดใช้ได้ จึงจำใจรับยอมเงื่อนไขนั้นอย่างไม่มีข้อแม้ และจำนนต่อคนเจ้าเล่ห์ที่หลงเสน่ห์หล่อนเป็นทุนเดิม

  “พื้นที่ที่ควรอยู่ เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องวางตัวยังไง?”

  “รู้ค่ะ…หนูจะไม่วุ่นวายและแสดงตัวตนให้คนอื่นรู้เด็ดขาด”

  “หากฉันไม่อนุญาตอย่าคิดผยองตัวปริปาก…อยู่ในกรอบที่ฉันวางไว้ และอย่าได้คิดว่าจะมีตัวตนในสายตา เพราะเธอมันก็แค่คนที่ต้องชดใช้ต่อสิ่งที่ทำให้ฉันเสียหาย”

  “รับรองได้ค่ะ ว่าหนูจะไม่มีวันคุกคามคุณ”

  “ดี…แล้ววันนี้ก็รอเปิดประตูให้ด้วย แต่อาจจะกลับดึก ๆ หน่อย”

  การถูกบังคับให้ร่วมชายคา ความลับที่เขาไม่คิดจะเปิดเผย เธอจึงยอมจำนนต่อคนที่ยื่นมือช่วยเหลือ…อยู่ด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกเหยียบย่ำไร้ค่า ถูกกระทำเหมือนของลับที่เหมือนไร้หัวใจ แต่บางครากลับมีเสน่หาในความรู้สึก การถลำลึกเช่นนี้จะเป็นทางออกหรือทางตันของคนอย่างเธอผู้ที่สง่างามดุจดั่งชื่อ ‘เรนิตา’

สาวเหนือเนื้อละมุน นามปากกา ลออจันทร์

รูปแบบอีบุ๊ก

 เอื้องผึ้ง รู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่ตะวันเกือบจะตรงหัวแล้ว นี่เป็นการตื่นสายที่สุดในชีวิตของหล่อนเลยก็ว่าได้ ละอ่อนสาวจึงสะดุ้งลุกพรวดขึ้นนั่งบนฟูกนอนด้วยความตกใจ กลัวว่าพ่อจะตีที่ไม่ลุกมาหุงหาข้าวปลาอาหารให้ แต่ความเจ็บจี๊ดตรงหว่างขาก็ทำให้สาวเหนือร้องโอยออกมาพลางหยีตาด้วยความเจ็บ ก่อนที่ความทรงจำเมื่อคืนนี้จะหวนมา ดวงตากลมโตถึงกับเบิกค้าง เอื้องผึ้งหันรีหันขวาง มองหาชายที่ย่องเข้ามาลักหลับหล่อนเมื่อคืนไปทั่วบ้านแคบ ๆ แต่ไม่เจอ จะเจอก็แค่หลักฐานการสมยอมให้เขาคือ มุ้งสี่สายที่ถูกขว้างไปกองใกล้ ๆ ประตู กับเสื่อยับยู่ยี่เปียกคาวความใคร่ของเขากับหล่อน

  เขาไปแล้ว…พออยากได้ก็มาหา เสร็จสมก็หายหน้า เขาคงกลับกรุงเทพไปแล้วละ ปล่อยให้หล่อนใช้ชีวิตแสนรันทดของตัวเองต่อ แม้พูดคุยกันสักคำก็ไม่มี เจอหน้ากันแต่ละทีมีแต่จะ…แค่คิดผิวกายก็ร้อนวูบวาบอยากได้เขาอีกแล้ว แต่หัวใจนั้นเจ็บช้ำทุกข์ระทม และอดคิดไม่ได้ว่าร่างกายและจิตใจของหล่อนช่างสกปรกเสียเหลือเกิน

นางรอง (The Shadows) นามปากกา เฌอรามิล

รูปแบบอีบุ๊ก

  “นาย…ไหนจะฟังเนื้อทองอ่านหนังสือ ทำไมมานอนบนเตียงเนื้อทองล่ะ”

  “ทำงานมาทั้งวันก็เมื่อยนะ จะให้นั่งหลังขดหลังแข็งบนพื้นหรือไง อีกอย่าง…เลิกเรียกว่านายซะทีเถอะ” ชายหนุ่มสอดมือสองข้างรองศีรษะ หลับตา ปากก็เอ่ยความ

  “แล้ว…จะให้เรียกยังไง”

 “พี่แทน” เขาลืมตามองหล่อนนิ่ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หล่อนก็มองเขาพอดีเช่นกันเพราะคิดว่าชายหนุ่มจะยังหลับตาอยู่อย่างนั้น

  “เรียกนาย…ก็ดีอยู่แล้วนี่คะ”

 “แต่เรียกพี่แทนดีกว่า ฟังแล้วมันลื่นหู” เขาให้เหตุผล

 “ค่ะนาย…อุ้ย!!” ไม่ทันขาดคำ ร่างใหญ่ก็ลุกพรวดขึ้นมาประจันหน้ากับหล่อน ความใกล้ชิดเพียงคืบทำให้เนื้อทองผงะ และแทนก็ใช้มือสอดรั้งตัวหล่อนไว้ทันก่อนที่จะหงายหลังลงไป

 “ไหนพูดซิ” เขายิ้ม สาบานได้ว่าโลกมันหมุนเคว้งจนหล่อนรู้สึกตาลาย

 “พี่…พี่แทน”          

                                                                                                                          

ในรอยเหมันต์ นามปากกา เฌอรามิล

รูปแบบอีบุ๊ก (โหลดฟรี)

 “นั่นมันนางกินรีหรือไง…หรือเราถูกผีหลอก” ชายหนุ่มในชุดทหารพรานอุทานเบา ๆ จังหวะหัวใจของเขาเต้นสั่นกับภาพหญิงสาวในสระน้ำเบื้องล่าง ตั้งแต่มาประจำการ ณ ชายแดนแห่งนี้ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงชาวบ้านคนไหนสวยหยาดเยิ้มได้เท่านี้มาก่อนเลย จึงไม่แน่ใจนักว่าเธอคือมนุษย์ปุถุชน หรือผีป่านางไม้จำแลงกายมากันแน่

  หรือจะเป็นนางกินรีมาถอดปีกถอดหางลงเล่นน้ำจริง ๆ..

 “นี่เรากำลังแอบดูผู้หญิงอาบน้ำเหรอ…โธ่เว้ย!” เสียงทุ้มในลำคอสบถกับตัวเองแล้วหันหลังให้ภาพนั้นทันที เขานั่งลงตรงโคนต้นไม้ใหญ่เป่าลมหายใจออกทางปากแล้วหลับตาลง เขาไม่รู้หรอกว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร แต่ในกลางป่าแบบนี้มันเต็มไปด้วยอันตราย ทำไมเธอช่างใจกล้าเปลือยกายลงเล่นน้ำได้อย่างชื่นมื่นไม่เกรงกลัวภัยใด ๆ เลย

 ใจหนึ่งเขาอยากกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง อีกใจก็ห่วงว่าหากมีใครมาเห็นเหมือนอย่างที่เขาเห็น อาจจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอคนนั้นหรือเปล่า คิดแล้วก็นึกโมโหยิ่งนัก…เพราะปกติหญิงสาวชาวบ้านป่าในแถบนี้จะรักนวลสงวนตัว เพราะวัฒนธรรมที่ยังเข้มงวด การอาบน้ำในแม่น้ำลำธารพวกเธอจะไปกันเป็นกลุ่ม และนุ่งผ้าถุงป้องกันมิดชิดไม่ได้อล่างฉ่างเช่นนี้

  แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเรือนกายเปล่าเปลือยของเธอ ทำให้เลือดในกายของเขาฉีดพล่านเร่าร้อนทั้งสรรพางค์…

Related posts