ริมน้ำจันทบูร ตั้งในเขตใจกลางเมืองจันทบุรี สมัยก่อนน้ำจะท่วมเป็นประเพณีสืบทอดกันมายาวนาน จนรัชกาลที่ 9 มีพระเมตตาให้แก้ไข วันนี้ฝนตกหนักแค่ไหน ไม่มีน้ำท่วม ชาวบ้านจึงหวนกลับมาซื้ออาคารเก่า อาคารร้างเพื่อทำเป็นย่านค้าขายเพราะ
ชุมชนริมน้ำจันทบูร
เกิดแล้วในแนวทางของ
ท่องเที่ยวชุมชน
ห่างจากตลาดเก่าริมน้ำจันทบูรจะเป็นโบสถ์คริสต์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในภาคตะวันออกและผู้คนจะสัญจรเข้ามาเที่ยวชมและถ่ายรูป ทำให้ชาวบ้านแถบนี้ มีอาชีพขายของที่ระลึก ขายอาหาร ของขบขันให้กินพอเพลินอารมณ์แต่อิ่มท้อง
ร้านข้าวราดแกงแต่งร้านจนเด่นกลายเป็นแหล่งกินของคนในละแวกนี้
ร้านขายของชำในอดีตยกระดับมาขายของฝากเสริมไปด้วย
ผู้คนที่มายืนขายเลยวัยกลางคนไป ส่วนคนวัยหนุ่มสาวไม่มีเห็นในดินแดนแห่งนี้ นอกจากแมวลักษณะดี ผิวพรรณผ่อง แต่ตาบอด ค่อยๆเดินย่างโดยใช้ขาหน้าค่อยๆแตะนำทาง แต่ไม่ยอมใช้ไม้เท้านำ
พิพิธภัณฑ์ที่มีสันติอโศกเป็นเจ้าของ มีชาวสันติอโศกมายืนขายของกินแทบจะเรียกว่าสองคูหา อัธยาศัยไมตรีของคนสันติอโศกที่ชี้ชวนให้เข้าห้องน้ำสะอาดด้านในได้และเดินเข้าเยี่ยมชมได้ คือ ความดั้งเดิมของคนจันทบุรีที่วันนี้หาได้ยากกว่าหาสละเนินวงศ์กิน
แผงขายสินค้าโอท็อปจากสำนักงานสลากกินแบ่งของรัฐบาลวางขายอย่างน้อยที่สุดสองแห่ง
เราก็อุดหนุนเป็นเลขชุด 5 ใบไว้เป็น
กองกลาง
และได้มีการขอโชคลาภจากศาลเจ้าที่เจ้าทางที่ชาวบ้านเคารพนับถือและมีโรงเจติดกัน นัยว่า หากได้โชคจะเป็น
กองทุนกิน เที่ยว เยี่ยว บ่น
คนเฒ่าคนแก่นั่งทานข้าวหน้าบ้าน ผมเข้าไปคุย ถามว่า อร่อยไหม และตามต่อด้วยการสืบสาวราวเรื่องต่างๆเข้ามา จึงได้รับคำอธิบายว่า ชุมชนแห่งนี้จะคึกคัก แออัดด้วยผู้คนในวันเสาร์และอาทิตย์ ลองแวะเข้ามาดู
ไม่มีใครที่เดินมือเปล่ากลับไป
ผมตั้งใจไม่ซื้ออะไรกลับ เพราะ ไม่มีใครกิน
ยามนี้ซื้อของฝากใคร หาคนรับฝากกินยากพอๆกับการถูกสลากออมสิน เพื่อนกินนับวันนับหายากเข้าทุกวัน ยกเว้นคนที่นับว่าเป็นเพื่อนตอนยืมเงินแล้วเชิดหาย
ผมยืนมองป้ายมองทางขนาดกระทัดรัด เป็นป้ายที่ผมเพียรพยายามบอกชุมชนท่องเที่ยวทั้งหลายว่า
ต้องของบและทำป้ายแบบนี้
แต่ส่วนใหญ่จะมองเมินเสียสิ้น
ฝนที่เทอย่างรุนแรง เจ้าของร้านขายอาหารตามสั่ง น้ำปั่น กาแฟและของฝากส่งเสียงบอกให้เข้ามาหลบฝนก่อนด้านใน
คนคิดจะทำการค้า จะต้องมีใจบริการและเอื้อเฟื้อ หาใช่ว่า พอเขาไม่ซื้อของแล้ว หน้าบูดหน้าบึ้งและมึนตึงใส่ ไม่ยอมกระทั่งให้เข้าไปหลบฝนด้านใน เหมือนหลายแหล่งท่องเที่ยว
เราสาวเท้าเดินหนีละอองฝนที่โปรยปรายเพื่อขึ้นรถไปยังเป้าหมายอื่นอีก
เป็นครั้งแรกที่ผมเดินเที่ยวตรงชุมชนตลาดเก่าริมน้ำจันทบูรที่เล่าขานกันว่า มีสาวสวย ผิวขาวงามซ่อนอยู่ แต่ไม่รู้อยู่หลืบไหน หาไม่เจอ เพราะที่เจอคือคนเคยสวยเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน
ล้อรถตู้รีดน้ำ เบียดถนนคอนกรีตที่ทาทับด้วยยางมะตอยออกไป และไกลห่าง แต่การยัดเยียดให้กินขนมที่เพิ่งซื้อยังคงเกิดขึ้นในรถต่อไป
